Μια ανθολόγηση από τα πεζά κείμενα του Τόλη Νικηφόρου (διηγήματα, μυθιστορήματα, παραμύθια) με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη



«Η ζωή μας αποτελείται όχι από μέρες,
μήνες και χρόνια,
αλλά από δευτερόλεπτα
που αιωρούνται και σκορπίζουν
στην άκρη του γκρεμού.
Δευτερόλεπτα αιφνιδιαστικά και γοητευτικά,
δευτερόλεπτα επικίνδυνα»

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Μέθοδος επικοινωνίας

Λοιπόν, ας συμφωνήσουμε σ' ένα αποτελεσματικό και γρήγορο αλλά κυρίως δημοκρατικό τρόπο επικοινωνίας. Θα μιλάω εγώ. Όταν ρωτάω, εσύ θα απαντάς. Αμέσως. Αν δεν απαντήσεις, την πρώτη φορά θα φας μια κλωτσιά στο καλάμι, τη δεύτερη αρκετά πιο ψηλά. Την τρίτη δεν θα τολμήσεις. Είμαι σαφής; Ωραία. Θα απαντάς με ένα ναι ή ένα όχι. Ναι, θα είναι μια κίνηση του κεφαλιού προς τα κάτω, όχι, μια κίνηση προς τα πάνω. Απλό

Ας αρχίσουμε. Είμαι απόλυτα ήρεμος. Προφέρω τις λέξεις μία-μία  με χαμηλή φωνή. Η αυτοκυριαρχία μου είναι πλήρης και η έκρηξη θα παραμείνει ακέραια μέσα μου. Πιστεύω ότι η πατσαβούρα και το τσιρότο στο στόμα σού επιτρέπουν να αναπνέεις άνετα. Το καλώδιο στα;χέρια και τα πόδια είναι σφιχτό όπως και στη μέση; Ναί ή όχι; Μια στιγμή να το σφίξουμε λίγο ακόμη. Τέλεια. Αν μουγκρίζεις, θα το θεωρήσω ως άρνηση να απαντήσεις. Με τις γνωστές συνέπειες.

Πρέπει όμως να είμαι και φιλόξενος. Μήπως θα ήθελες ένα τσιγάρο; Ναι; Λίγο νερό; Ναί και νερό. Κρίμα που δεν μπορώ να σου προσφέρω. Με εμποδίζει το τσιρότο. Κι αν προσπαθούσα να το βγάλω, θα σου προξενούσα πόνο. Αδικαιολόγητο πόνο. Ποιος μπορεί να το θέλει αυτό; Μην κουνάς το κεφάλι σου, η ερώτηση ήταν ρητορική. Ας μπούμε στην ουσία.

Βλέπεις αυτή τη φωτογραφία; Δυο νέα παιδιά γύρω στα δεκαοχτώ τους. Όχι, δεν τα γνώρισες ποτέ. Δυο παιδιά με όλο το μέλλον μπροστά τους, όπως λένε. Ωραία, ζωντανά, φωτεινά. Όπως όλοι οι νέοι. Σου δίνουν μια αισιοδοξία για το μέλλον, σε κάνουν να χαίρεσαι με τη χαρά τους. Έτσι δεν είναι; Μην απαντήσεις όμως σ' αυτή την ερώτηση γιατί θα θυμώσω.

Και λίγα για μένα. Δεν είμαι αστυνομικός, δεν είμαι στρατιωτικός, ούτε καν αθλητής. Δεν διαθέτω ειδικά προσόντα, δυνατούς μυώνες, δεν γνωρίζω ισχυρά πρόσωπα. Διαθέτω όμως γκρίζα μαλλιά, μια κοινή εμφάνιση, ένα φιλικό τρόπο. Είμαι τελείως ακίνδυνος. Αυτό είναι το όπλο μου. Έτσι μπόρεσα να σε παγιδεύσω. Φαίνομαι το τέλειο θύμα, είμαι πιθανότατα το τέλειο θύμα. Κατά συνέπεια, με υποτίμησες ως αντίπαλο, δεν με θεώρησες καν αντίπαλο. Θανάσιμο σφάλμα και ως θανάσιμο το τελευταίο σου.

Όσο γεροδεμένος κι αν είσαι, μην κάνεις σπασμωδικές και κυρίως άσκοπες κινήσεις. Ή μάλλον απόπειρες κίνησης. Φούσκωσες ολόκληρος και κοκκίνισες. Θα σε πληγώσει το καλώδιο. Μία από τις λίγες ικανότητές μου είναι να δένω τέλειους κόμπους.πολλών ειδών. Ως παλιός πρόσκοπος. Σ' εσένα έβαλα τα δυνατό μου. Σε διαβεβαιώνω πως ούτε ο Χουντίνι δεν θα μπορούσε να λυθεί Κι ακόμη. Η περιοχή είναι τελείως ερημική τον χειμώνα. Εξοχικό σπίτι, βλέπεις, και χωρίς θέρμανση μάλιστα. Ποιος να έρθει εδώ και ποιος να σε ακούσει; Μόνοι μας είμαστε, εσύ κι εγώ. Ο θύτης και το θύμα. Και το θηρίο που κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου. Άρχισες ήδη να αισθάνεσαι τα νύχια του, το χνώτο του. Θα τον νιώσεις πιο καφτό αργότερα.

Δεν διαφωνώ. Θα έπρεπε να σου δοθεί το δικαίωμα να απολογηθείς. Να υποστηρίξεις την αθωότητά σου. Στον πρώτο και στον δεύτερο βαθμό, τι κομψά που τα λένε οι δικηγόροι ! Να επικαλεστείς ελαφρυντικά, βρε αδερφέ, τον περίφημο πρότερον έντιμον βίον ήλ κάτι τέτοιο. Θα μπορούσες να κάνεις αναίρεση στο ανώτατο δικαστήριο για νομικά ελαττώματα. Με τα χρήματα που διαθέτεις, θα εξασφάλιζες έναν διαπρεπή ποινικολόγο, που βέβαια θα ήταν καθήκον του να σε υπερασπιστεί, θα αλώνιζες στις φυλακές και σε μερικά χρονάκια θα ήσουν και πάλι έξω. Αν είχες καν μπει μέσα. Έχω δίκαιο; Έχω. Χαίρομαι που συμφωνούμε.

Κοίταξε όμως. Σ' αυτή την περίπτωση έχουμε μια νομική καινοτομία. Δικαστής, εισαγγελέας, συνήγορος, ένορκοι και γραμματέας,όλα αυτά είμαι εγώ. Σε ένα περιτύλιγμα. Και επιπλέον και δεύτερος βαθμός και Άρειος Πάγος κι ό,τι άλλο τραβάει η καρδιά σου. Τρόπος του λέγειν. Κι η απόφαση έχει ήδη εκδοθεί παρά την κατάργηση της θανατικής ποινής. Χαριτωμένο; Καθόλου όμως πρωτότυπο. Απλούστατα ικανοποιητικό. Για μένα βέβαια.

Και λίγη αριθμητική. Πέντε κιλά κάνουν χιλιάδες δόσεις,χιλιάδες δόσεις αποφέρουν εκατομμύρια εκατομμυρίων. Αυτή τη φορά όμως δεν θα τα εισπράξεις. Πώς το λέει ο ποιητής; Το κέρδος των δικών τους πτωμάτων; Εκπληκτική η ποίηση, μεγάλο λάθος σου να μη διαβάζεις. Αυτό, λοιπόν, θα είναι το κέρδος σου. Μην μου πεις πως δεν το είχεις διαισθανθεί; Έτρεφες όμως μιαν ελπίδα, αυτή τη μικρούλα, την παράλογη, που πεθαίνει τελευταία. Μήπως έπεφτες έξω, μήπως υπήρχε κάποια διέξοδος, μήπως ακόμη ήμουν μεγαλύτερο κορόιδο απ' ό,τι είχες φανταστεί.

Όχι. Δεν θα σε κουράσω άλλο με την πολυλογία μου. Σε λίγο θα φύγω και θα σε αφήσω να περιεργαστείς με όλη την άνεσή σου το ταβάνι. Την παρδαλή γραβάτα σου, της μόδας, ε, τα γόνατά σου, ιδίως τον απέναντι τοίχο. Πόσα πράγματα δεν πρόσεξες. Τις χαραμάδες του, μικρές και μεγαλύτερες, τον ξεφλουδισμένο σοβά σε μερικά σημεία, τα έντομα στην επιφάνειά του. Μα τι λέω τώρα; Πού να βρεθούν έντομα τον χειμώνα ! Θα έχεις τον καιρό να ιδρώσεις και τον καιρό να ξεϊδρώσεις. Να θυμηθείς τους πελάτες σου. Τι εύστοχη λέξη ! Ούτε άντρας ούτε γυναίκα, ούτε κορίτσι ούτε αγόρι,  ούτε Γιώργος ούτε Παύλος, ούτε Μαρία .Ούτε άνθρωπος. Πελάτης, ουδέτερο κι ανώδυνο.

Θα έχεις τον καιρό να σκεφτείς και να μετανιώσεις. Όχι, βέβαια, για όσα έκανες. Να μετανιώσεις πικρά που με εμπιστεύτηκες. Που δεν τήρησες, μία και μοναδική φορά, τον δικό σου κανόνα. Α, και να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια. Όλοι εκεί καταφεύγουμε όταν ξυπνάει το θηρίο και αγρίεύει και μας κοιτάζει αμείλικτο στα μάτια. Μα, είναι δυνατόν να υπήρξες κάποτε παιδί;

Μην φοβάσαι, όμως, μην γουρλώνεις τα μάτια σου. Δεν είσαι εγώ και δεν έπεσες σε χέρια σαν τα δικά σου. Τότε θα έπρεπε πραγματικά να τρέμεις. Θα ξαναγυρίσω, σου δίνω τον λόγο μου. Σε δυο-τρεις εβδομάδες θα είμαι πίσω. Θα σε πάρω τότε και θα σε μεταφέρω στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου. Το βρίσκω δίκαιο, τι λες; Εντάξει, σου επιτρέπω να μην απαντήσεις. Θα αποτελέσεις την κατάθεσή μου. Πώς λένε, κατέθεσε χρήματα, κατέθεσε το λογοτεχνικό του έργο, κατέθεσε στον ανακριτή; Εγώ θα καταθέσω το πρώμα σου.

Έλα τώρα, τι πας να κάνεις; Είσαι ένα σώμα με την κολώνα, δεν το καταλαβαίνεις; Είκοσι μέτρα καλώδιο χρησιμοποίησα που ούτε με πένσα κόβεται. Ναι, έχω ήρεμη τη συνειδησή μου. Δεν θα λερώσω τα χέρια,όπως λένε. Δεν θα χυθεί σταγόνα από το αίμα σου. Δεν θα γίνει η παραμικρή τρυπούλα από σύριγγα στο μπράτσο σου. Δεν θα έχει μελανιές το πρόσωπό σου παρά τις προτροπές που δέχτηκα. Απλώς θα βυθιστείς σε μια χειμέρια νάρκη καθυστερημένη, ατέλειωτη και κάπως διαφορετική. Δεν θα ξυπνήσεις την άνοιξη όπως τα άλλα ερπετά. Αν αναλογιστείς τις πήρες εσύ από τους αλλους και τι παίρνω εγώ από σένα, και πάλι βγαίνεις χοντρά κερδισμένος απ' τη συναλλαγή.

Να πηγαίνω τώρα. Το ξέρω ότι με προτιμάς εδώ. Πώς διαστέλλονται οι κόρες των ματιών σου! Το ίδιο αποτέλεσμα επιφέρουν και οι ουσιες, έτσι; Προσπάθησα να απαντήσω σε όλες τις πιθανές και απίθανες ερωτήσεις σου. Μήπως έχεις καμία ακόμη; Ναι; Kρίμα. Θα μείνει αναπάντητη. Μήπως θέλεις να με παρακαλέσεις για κάτι; Δυσκολεύομαι να σε δω και να σε ακούσω. Είναι γεμάτα τα μάτια μου και τ' αυτιά μου από εκείνους τους άλλους που έμειναν με την απορία και με την ικεσία.

Τέλος πάντων. Να σκεφτώ καλά τι μπορεί να θέλεις. Η πατσαβούρα, ναι. Λοιπόν, η πατσαβούρα σνάμεσα στο τσιρότο και το λαρύγγι σου δεν είναι πατσαβούρα. Είναι ένα μάτσο δεκαχίλιαρα. Για να σε ζεσταίνει και να σε παρηγορεί στη διαδρομή. Και να σου χρησιμεύσει για τον πορθμέα. Αν και δεν ξέρω αν δέχεται χαρτονομίσματα. Να που ικανοποίησα μια μεγάλη σου επιθυμία.

Φεύγω. Πρέπει να μελετήσω εκείνο τον κατάλογο των στενών συνεργατών σου που είχε την καλοσύνη να μου παραδώσεις πριν δέσω το δεξί σου χέρι, πριν αρχίσουμε αυτή τη φιλική κουβέντα. Τι ονόματα,τι εντυπωσιακά επαγγέλματα,τι υπεύθυνες θέσεις !! Φεύγω, όμως δεν θα είσαι καθόλου μόνος σου. Θα πρέπει να αναμετρηθείς, γιά πρώτη φορά στα ίσια, με το άλλο θηρίο. Εκείνο που λέγαμε, πιο επίφοβο από τίγρη, πιο αιμοβόρο από βδέλα, πιο ασυγκίνητο ίσως κι από σένα τον ίδιο. Τον άγριο φόβο, τον τυφλό πανικό σου. Θα ουρλιάζει στα σωθικά σου, θα διατρέχει τη σπονδυλική σου στήλη, θα ρουφάει το μεδούλι σου. Σφράγισε, αν μπορείς, όλα τα αισθητήρια όργανα, κλείσε τους πόρους σου για να μην εισχωρήσει. Φύλαξε το μυαλό σου. Αντίο.